Uczelnie w czasie epidemii: nowe uwarunkowania i dobre praktyki.

Prof. Jerzy Woźnicki – profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej, a w latach 1996–2002 jej rektor, przewodniczący Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2014-17), prezes Fundacji Rektorów Polskich (2002-), dyrektor Instytutu Społeczeństwa Wiedzy (2003-), przewodniczący Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (1999-2002), członek Prezydium KRASP i przewodniczący Komisji ds. Strategicznych Problemów Szkolnictwa Wyższego (2016-), członek Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk w Sekcja V „Nauki Społeczne, Prawo i Ekonomia” (2015-). Od 2019 r. członek Zespołu MNiSW do spraw monitorowania wdrażania reformy szkolnictwa wyższego i nauki.

Prof. Łukasz Sułkowski jest profesorem nauk ekonomicznych i profesorem nauk humanistycznych specjalizującym się w tematyce zarządzania w szkolnictwie wyższym. Kieruje Katedrą Zarządzania Instytucjami Szkolnictwa Wyższego Uniwersytetu Jagiellońskiego, jest tez profesorem Clark University oraz Społecznej Akademii Nauk. W latach 2012 -2018 był członkiem PKA, gdzie pełnił rolę m.in. Wiceprzewodniczącego odpowiedzialnego za współpracę międzynarodową. W latach 2016 -2017 uczestniczył w pracach komisji opiniującej wyborów zespołów przygotowujących projekty Ustawy 2.0 Autor ponad 300 publikacji.

Informatyk, pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego, długoletni dyrektor Instytutu Informatyki UW, współtwórca programu kształcenia informatycznego na Uniwersytecie Warszawskim, popularyzator informatyki, Przewodniczący Komitetu Głównego Olimpiady Informatycznej, od 1 stycznia 2016 r. Przewodniczący Polskiej Komisji Akredytacyjnej.

Kierownik Zakładu Polityki Edukacyjnej i Naukowej w Szkole Głównej Handlowej do 2018 r. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce edukacyjnej i filozofii nauki. Jest autorką ok. 150 publikacji: książek i artykułów poświęconych tym zagadnieniom, w tym ok. 50 sprawom jakości kształcenia w szkolnictwie wyższym. Jest ekspertem krajowym i międzynarodowym w obszarze polityki edukacyjnej, w szczególności zajmuje się problematyką zapewniania jakości kształcenia w szkolnictwie wyższym, systemami i organizacją edukacji wyższej, w tym ramami kwalifikacji i uczeniem się przez całe życie. Jest uczestnikiem wielu międzynarodowych projektów badawczych związanych z tą tematyką. W latach 2008-2017 reprezentowała Polskę w Grupie Doradczej ds. Europejskiej Ramy Kwalifikacji przy Komisji Europejskiej. Członek Zarządu Fundacji Rektorów Polskich, przewodnicząca Zespołu Bolońskiego Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, do 2018 roku członek Komitetu Etyki w Nauce przy Prezydium PAN.

Przewodniczący Komisji ds. Kształcenia na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej; pełnomocnik Rektora PW ds. wdrażania Procesu Bolońskiego i studiów doktoranckich; Sekretarz Generalny Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (od 1999 r.); członek zespołu opracowującego „Strategię rozwoju szkolnictwa wyższego 2010-2020: projekt środowiskowy”; współtwórca projektu Krajowych Ram Kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego; członek Rady Interesariuszy Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji; laureat indywidualnej nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego I stopnia za wdrożenie i upowszechnienie nowatorskich rozwiązań podnoszących standardy kształcenia na studiach doktoranckich i ich promocję na forum międzynarodowym (2010); członek ciał nadzorujących (Steering Committee, Advisory Board) realizację projektów koordynowanych przez European University Association, w tym projektu „Accountable Research Environments for Doctoral Education”; autor ok. 140 publikacji w dziedzinie inżynierii komputerowej oraz ok. 55 prac dotyczących

Doktor habilitowany nauk humanistycznych, rektor Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie w kadencjach 2008–2012 i 2012–2016. Członek Polskiego Towarzystwa Uniwersalizmu, prezes Fundacji Pedagogiki Zdolności Universitas Rediviva i członek zarządu Fundacji Niezależnej Akademii Twórczości.
Zainteresowania naukowe prof. J. Łaszczyka koncentrują się wokół pedagogicznego procesu rozwijania dyspozycji twórczych człowieka oraz pracy z uczniem zdolnym. W tym zakresie prace naukowe obejmują w szczególności: rozwijanie nowej subdyscypliny pedagogicznej pod nazwą pedagogika twórczości, argumentowanie hipotezy, wedle której dla skutecznego przysposabiania do twórczości najkorzystniejszą jest relacja uczeń – mistrz; a także identyfikację najważniejszych uwarunkowań sytuacji ucznia zdolnego w szkole i środowisku pozaszkolnym. Drugi obszar badawczy stanowi problematyka wykorzystania technik informatycznych w edukacji, zwłaszcza w edukacji specjalnej, obejmujący badanie przesłanek komputerowego wspomagania kształcenia, prace nad koncepcjami przygotowywania i wykonywania systemu komputerowych programów wspomagających rozwój intelektualny uczniów oraz zagadnienie informatycznego kształcenia nauczycieli szkół i ośrodków specjalnych.